Prolog

Pamiętasz, jak chodziliśmy razem po brzegu morza, trzymając się za ręce?

Pamiętasz, jak mówiłeś mi, że mnie kochasz i mnie nigdy nie zostawisz?

Pamiętasz, jak przysięgałeś mojej mamie, że będę bardzo szczęśliwa?

Pamiętasz, gdy byłam przy tobie, gdy tego potrzebowałeś?

Pamiętasz to wszystko?

Jeśli tak, to dlaczego teraz mnie unikasz? Dlaczego po prostu do mnie nie podejdziesz i nie powiesz, że Ci mnie brakowało?

Brakowało, prawda?

Próbuję o Tobie zapomnieć, lecz uświadomiłam sobie, że bez Ciebie moje życie tak naprawdę nie ma sensu.

To tak bardzo boli, gdy widzę Cię samotnego i nie mam odwagi do Ciebie podejść.

Tęsknie...ja naprawdę za Tobą tęsknie, Dylan...

Kiedyś byliśmy dla siebie wszystkim.

Teraz.

Teraz się nie znamy. 

Tęsknie.

I dziękuje Ci.